[ad_1]
من هستمامور داخلی در این مهیج متمایز آرژانتینی درباره بسیاری از قمه زنی های وحشتناک در خلیج آند معنای جدیدی می یابد. افسر پلیس کروز (ویکتور لوپز) در حال بررسی این پرونده است ، زمانی که محبوبش فرانسیس (تانیا کاشانی) بعدی می شود ، که در آن ، ظاهراً ، سر او را گاز می گیرد ، یک مورچه سبز مرموز آغشته به کنده. شوهر چشم توخال وی دیوید (استبان بیگلیاردی) در اتاق uno مظنون است: او را در نزدیکی قربانیان برهنه پیدا می کنند و پس از اینکه بعدا به پناهندگی منتقل می شود ، صدای عجیب و غریبی را در گوش وی گواهی می دهد: “هیولا”.
معنی آن چیست؟ آیا او بیمار روانی است؟ آیا او به معنای واقعی کلمه به یک هیولا تبدیل می شود؟ کارگردان آلخاندرو فاضل ، که نویسنده بسیاری از پروژه های پابلو تراپر است ، برای شفاف سازی وضعیت عجله ندارد و به نظر می رسد علاقه ای به هیجان و کاتارسیس معمول ندارد. کارآگاهان او کم نشان می دهند و ترجیح می دهند یک گفتگوی کوتوله مانند لیستی از انواع فوبیا را راه بیندازند. فاضل تا حد زیادی به برخی از منطقهای غیر منطقی لینچ – مانند موتورسواران اهریمنی که غیرقابل توجیه در کنار قتلها ظاهر می شوند – تکیه می کند و با یک فداکاری تیره ، اعزام شبه تحقیق را حذف می کند. سبک بازی بی تکلف ، که توسط لوپز از جلو کنترل می شود ، با صورتی مانند کیسه شن و ماسه ترکیده ، توصیه های او را تأیید می کند.
سرعت بعضی اوقات ناامیدکننده است ، و فاضل ، نزدیک به پایان ، ممکن است مقصر باشد که خیلی ناگهانی نشان داد. با این حال ، حتی اگر موجود عنوان کامل به نظر برسد ، گیج کننده است: رابطه جنسی نگران کننده است و عواقبی دارد که به سرعت شبیه می شود. به نظر می رسد همه افراد در طول تاریخ تحت فشار این شر عجیب قرار گرفته اند ، بیش از حد خسته برای مبارزه با آن ، حتی خودشان آن را از نظر روانشناسی برجسته کرده اند. آیا فاضل درباره مبارزات جامعه آمریکایی جنوبی یا تاریخ اظهارنظر می کند؟ با کمی وضوح بیشتر روایت ، او می تواند به گیلرمو دل تورو در شرط بندی های مهم هیولا رقابت کند.
• در تاریخ 4 دسامبر در سینما و قالب های دیجیتالی منتشر شد.
[ad_2]