«G.عکسهای Ordon Parks وقت ندارند “، پیتر Kunhardt جونیور ، مدیر اجرایی بنیاد Gordon Parks گفت. “هنگامی که ما در آنچه در ماه های اخیر اتفاق افتاده است ، تأمل می کنیم ، عکس های او به ما یادآوری می کند که بایستیم ، صحبت کنیم و عدالت را بخواهیم. این نمایشگاه این کار را انجام می دهد ، و تصاویری را برجسته می کند که باعث ایجاد انعطاف پذیری و همدلی ساخته شده توسط عکاس در طول سال ها شده است. “
این نمایشگاه دو بخشی که در هر دو مکان گالری جک شینمن در شهر نیویورک بازدید شده است ، “پارکهای گوردون: نیمه و کل” نام دارد. تا 20 فوریه عکس هایی از پارک های گرفته شده بین سالهای 1942 تا 1970 به نمایش در خواهد آمد.
پرتره هایی از رهبران سیاسی ، تصاویر اعتراضات و تصاویر جنبش حقوق مدنی وجود دارد – از مالکوم X تا محمد علی و اعضای حزب پلنگ سیاه الدریج و کاتلین کلیور. عکسهایی از جنوب خلوت و اعتراض به خشونت پلیس در سال 1963 وجود دارد ، که کاملاً شبیه به آمریکای امروز است ، 50 سال بعد.
کارهای او همچنین می تواند در نمایشگاهی در موزه هنر موبایل در موبایل ، آلاباما ، در عکس های جداسازی در آمریکا دیده شود. علاوه بر این ، موزه گوردون پارک در فورت اسکات اخیراً بودجه ای را برای یک پروژه تحقیقاتی برای مستند کردن مکان درخت مطالعه دریافت کرد ، درامی در مورد بزرگسالی که پارکس نوشت و آن را در سال 1969 به صحنه برد (وی اولین آفریقایی-آمریکایی بود که نوشت و یک فیلم سینمایی را بر اساس پرفروش ترین کتاب خود در هالیوود کارگردانی کرد).
پارک ، متولد 1912 ، در مزرعه ای در کانزاس بزرگ شد و قبل از ترک خانه در 14 سالگی در یک مدرسه ابتدایی خلوت تحصیل کرد. وی در دوران نوجوانی در سنت پل زندگی می کرد و در آنجا مشغول عکاسی مد شد و سپس در شیکاگو و واشنگتن زندگی کرد. تبدیل شدن به اولین عکاس سیاه پوست که برای مجله Life در سال 1957 عکسبرداری کرد.
در دهه 1950 ، او هنگامی که مجرمان را از نیویورک به لس آنجلس در یک سریال جنایی که برای زندگی انجام داد ، با کارآگاهان به کشور سفر کرد، (در یکی از ساخته های شیکاگو ، او از یک زن و مرد سیاه پوست که از پنجره بالا توسط پلیس به بیرون منتقل شده بود) عکس گرفت.
او به خاطر گرفتن زندگی روزمره در آلاباما ، نشان دادن خانواده های سیاه پوست در خانه ، محل کار و فروشگاه ها ، که تحت قوانین سختگیرانه قوانین جیم کرو زندگی می کنند ، شناخته شده است. پارکس همچنین به عنوان کارگردان فیلم Shaft در سال 1971 مورد ستایش قرار گرفت که در راس ژانر بهره برداری با بازی ریچارد Roundtra معروف به “اولین قهرمان سیاه عمل” قرار گرفت.
جلانی کاب ، نویسنده و پرفسور دانشگاه کلمبیا ، کاندیدای پولیتزر مقاله ای همراه با نمایشگاه جک شانمن نوشت. کاب گفت: “یکی از مواردی که برای من برجسته شده است ، پیامدهای مدرن این کار است.” “من تاکنون سعی نکرده ام او را مجبور کنم. فقط آنجا بود. او در خاطرات Gordon Parks ، در مورد چگونگی شرح زندگی و جهانی که سیاه پوستان در زندگی او زندگی می کردند و می گذرد صحبت می کند. می بینیم که بسیاری از مواردی که وی سعی در روشن کردن آنها داشت هنوز هم وجود دارد. آنها هنوز هم درخواست می دهند. “
وی در مقاله همراه خود می نویسد که: “هیچ چیز در کارهای پارک وجود ندارد که عبارت” زندگی سیاه مهم باشد “باشد ، اما نیازی به آن نبود. وقت ماست. “
این قطعاً نتایج سال 2020 را خلاصه می کند ، بخشی از این اعتراضات جهانی Black Lets Matter بعد از مرگ جورج فلوید در ماه مه است. کاب گفت: “من به سمت مسائل پلیس و پلیس جلب شدم زیرا این مرکز در درک ما از مسائل مربوط به نژاد بود.”
برخی از چشم نوازترین عکس های نمایشگاه شامل پرتره ای از الا واتسون ، زنی با جارو برقی و جارو ، در مقابل پرچم آمریکا ایستاده است. یا عکس او از یک زن سیاه پوست و دخترش که با لباسهای زیبایی آراسته شده و مورخ 1956 مقابل فروشگاه بزرگ “Colored Entrance” در آلاباما ایستاده بود.
دبورا ویلیس ، گروه عکاسی در دانشکده هنر سکوت در دانشگاه نیویورک ، بر کارهای پارک در بیش از 30 نمایشگاه نظارت داشته است. او می گوید این عکاس نه تنها برای ثبت زندگی روزمره بسیاری از آفریقایی آمریکایی ها بلکه برای امید دادن به آنها نبود.
“بیش از 50 سال پس از تصویب قانون حقوق مدنی ، ما به مبارزه برای حقوق بشر و عدالت برابر ادامه می دهیم. و من این نمایشگاه را یک داستان مخفی و مهم برای گشودن بحث گسترده تری درباره تغییر و فعالیت با توجه به آخرین اخبار می دانم. “ویلیس گفت. “این به ما یادآوری می کند که عکاس شاهد بسیاری از حوادث بوده است که درک ما از بی عدالتی ، بی رحمی پلیس ، جنگ و صلح را به چالش کشید که با مرگ و زندگی مارتین لوتر کینگ جونیور و مالکوم ایکس وضع شد.”
او می پرسد ، “چگونه می توان بدون ارتباط با Gordon Parks و بدون تمرکز بر زیبایی عشق ، مقاومت و مبارزه خانواده ، به تصاویر اعتراضات اجتماعی نگاه کرد؟”
ویلیس به نقل از آثار و سخنرانی های دکتر کینگ درباره رویای خود در مورد یک جامعه محبوب است، این ایده را می آموزد که برای غلبه بر نژادپرستی ، فقر و تبعیض در جامعه ، باید نوعی خواهر و برادری را در خود مجسم کنیم. ویلیس گفت: “به نظر من ، این مربوط به تمایل گوردون پاركز برای تجسم او و جامعه عادلانه تر است.”
“گوردون پاركس داستانهای پرستش ، خرید و فقر در جنوب آمریكا و در هارلم ، نیویورك را روایت می كند ، در حالی كه اثرات آسیب زای عدم تحصیلات و اشتغال ناكافی را ایجاد و آشكار می كند ، در حالی كه در عین حال به شما پیشنهاد می دهد انعطاف پذیری و فرصت هایی برای لباس پوشیدن برای جدایی از طریق یكشنبه داشته باشید. او گفت. “این تصاویر در حافظه جمعی ما است و امروز آنها را به عنوان بازتاب می بینیم.”
اگرچه این عکاس در سال 2006 درگذشت ، اما امروز عکس های او طنین انداز است. سخنان او نیز همینگونه است. پارک ها یک بار گفتند: “من دوربین خود را به عنوان سلاحی علیه هر آنچه در آمریکا دوست ندارم – فقر ، نژادپرستی ، تبعیض” انتخاب کردم.
كاب گفت: “مهم است كه ما سعی كنیم آنچه را كه گوردون پارك قصد دارد به ما بگوید بشنویم. كار او گواهی است و میراث وی همچنان ادامه دارد.” “همانطور که نمایشگاه نشان می دهد ، کارهای او به اندازه زمانی که او بین ما بود و این عکس ها را می کشد مربوط است.”