مجلس اعیان متورم است. ما به یک پرس و جو در سیستم کاراکتر نیاز داریم | مجلس اعیان

[ad_1]

آبه سختی یک هفته روی کاغذ گشاد در مجلس لردها می نشینم ، به طوری که همسالان ترغیب نمی شوند در مورد یک موضوع اطلاعاتی کسب کنند. Covid-19 تحقیقات اضطراری ؛ تحقیقات بهداشت روان؛ در شرایط زندان شاید زمان آن فرا رسیده است که همه ما خواستار تحقیق در مورد سیستم مقصدی شدیم که همه ما را به سمت نیمکت های قرمز سوق داد.

من می دانم که قبلاً نیز بوده است – گزارشی عالی توسط کمیته ای به سرپرستی تری برنز درباره اندازه مجلس. در واقع ، ما در متقاعد کردن ترزا می ، به عنوان نخست وزیر ، برای موفقیت در “انتصاب” در انتصابات جدید موفقیت چشمگیری داشته ایم. اما مطمئناً ، با لیست جدیدی از 16 قرار ملاقات که روز سه شنبه منتشر شد ، کافی نبود.

در این سال ، بوریس جانسون 52 همسال جدید ایجاد کرد – با این وجود سه سال پیش توافق نامه بین احزاب که به مرور زمان تعداد آنها به 600 نفر کاهش می یابد ، کل ارباب را به بیش از 830 نفر افزایش می دهد.

من چهار سوال فوری را برای بررسی پیشنهاد می کنم:

اول ، كل س questionال مربوط به لردها باقی مانده است كه تقریباً 200 برابر بزرگتر از عوام است و بسیار بیشتر از مشاغل مورد نیاز برای تجارت است. البته جریان انتصابات جدید پشتیبانی عمومی و سیاسی ندارد.

ثانیا ، باید تشخیص دهیم که تا زمانی که آزادی انتصاب در دست نخست وزیران – هر نخست وزیر – باشد ، حداقل به یک سیستم تأیید موثر نیاز داریم. من قصد ندارم در مورد افراد توضیحی بدهم ، اما می خواهم بگویم که اختیارات فعلی کمیسیون برای تعیین مجلس اعیان اساساً ناکافی است. کمیسیون یک ترکیب مستقل و قوی دارد. این پوچ است که اختیارات او فقط مشورتی است.

همانطور که اخیراً دیدیم ، توصیه های وی با شماره 10 قابل نقد است. در نتیجه ، نخست وزیر حق دارد به طور مستقل هم ردیف هایی را به پارلمان پارلمان اضافه کند که می توانند قوانینی را تصویب و در محدوده ای تصویب کنند. آیا این انتظار در دهه سوم قرن بیست و یکم توسط مردم وجود دارد؟

سوم ، ما همچنین باید تشخیص دهیم که هیچ محدودیتی در حداکثر تعداد همسالان در یک خانه وجود ندارد. این ما را از همه مجلس سنای دموکراسی که در چهار سال گذشته به عنوان لرد سخنگو در آن شرکت کرده ام جدا می کند. با این کار بررسی قدرت اساسی انجام می شود.

چهارم ، هنگام تعیین اعترافات ، روشن است که دولت ها می خواهند از نظارت پارلمانی جلوگیری کنند. هر دو اظهارات اولیه در مورد مقامات جدید طی 12 ماه گذشته هنگام جلسه مجلس نبود. فقط این تصور ایجاد می شود که انتخاب همتا یک ذخیره استثنایی 10 پوندی است – و هرچه تبلیغات کمتری داشته باشد ، بهتر است. این ممکن است برای گروه روابط عمومی دولت خوب باشد: اینکه آیا برای پارلمان خوب است ، مسئله دیگری است.

در همه اینها ، من علاقه خود را برای انتصاب در سال 2001 به یکی از لیست های تونی بلر ابراز می کنم. از آن زمان به نظر من رسیده است که دولتهایی که یکی پس از دیگری تغییر می کنند معتقدند که تغییر “در اولویت نیست”. در نتیجه ، اغلب مواقع باعث می شود همتایانی که بانک را حمل می کنند برای بی عملی است. این مطمئناً برخی مشاوران دولتی را راضی می کند ، اما یک تمسخر از موقعیت واقعی است.

من معتقدم که انگلیس از نظر مطالعه دقیق لوایح قبل از قانونی شدن ، در تکرار تجربه ما در لردها مشکل خواهد داشت. من مطمئن نیستم که عوام بتوانند این وظیفه را به طور کامل بر عهده بگیرند – از نظر من ، این هرگز اولین علاقه نمایندگان مجلس نبوده است ، که امروز با تعداد موارد وحشتناکی در حوزه انتخابیه روبرو هستند.

بررسی پیشنهادهای قانونگذاری قطعاً تنها کار ارباب نیست. به عنوان مثال ، طیف گسترده ای از کمیته ها انتخاب شده است که از تجربیات همکارانی که اغلب در زمینه های مورد مطالعه کار کرده اند استفاده می کند: یک مثال کمیته جدید Covid-19 مارتا لین فاکس است که برای بررسی اثرات طولانی مدت یک بیماری همه گیر ایجاد شده است.

حقیقت این است که کارهای خوبی در مجلس اعیان در جریان است. مشکل این است که این اغلب برخی از تصمیمات همتایان بلکه دولتها را پنهان نمی کند.

[ad_2]