دیدگاه گاردین در مورد رفقای دزدان دریایی: یک سنت عمیقا پوسیده آقایان اصلاحات

تارتباط بین پول و افتخارات سیاسی به سختی می تواند یک رسوایی نامیده شود که این کلمه دلالت بر رازداری و براندازی داشته باشد. برای توصیف فرایندی که با درجات مختلف جسارت ، برای دهه ها ادامه داشته است ، چیز دیگری لازم است.

گفته می شود دیوید لوید جورج ، که با قفل کار می کند ، به دلیل بارونتیسم 40 هزار پوند – بیش از میلیون دلار امروز – جریمه شد. معاملات آزاد از این نوع در سال 1925 ممنوع شد. خدمات باید با تکان دادن و چشمک زدن ارائه شود. در سال 1976 ، “لیست اسطوخودوس” هارولد ویلسون که مسئول استعفا بود ، مشارکت بازرگانان تجاری و حداقل یک کلاهبردار را مورد تمسخر قرار داد ، اما هیچ مدرکی مبنی بر دریافت نخست وزیر برکنار شده وجود نداشت سود مادی

در سال 2006 ، تونی بلر درگیر پرونده “جوایز افتخار” شد ، که منجر به تحقیقات جنایی شد ، اما هیچ اتهامی مطرح نشد. یک ستون نویس روزنامه نوشت که این پرونده “تجزیه دولت و فروپاشی سیستم افتخارات” را نشان می دهد. روزنامه نگار بوریس جانسون بود ، که اوایل این هفته از امتیاز خود به عنوان نخست وزیر برای غنی سازی پیتر كروداس ، تاجر ، خیرخواه و اهداكننده حزب محافظه كار استفاده كرد. نام آقای Cruddas توسط کمیسیون انتصاب لردها رد شد. آقای جانسون تصمیم آنها را ناعادلانه دانست و آن را لغو کرد. هرچه باشد این یک سابقه سالم نیست.

بر اساس یک تحلیل ، 22 اهدا کننده از سه حزب مهم انگلیس (بیشتر آنها Tories) از سال 2007 در لردها کرسی پیدا کرده اند. سهم کل آنها 50.4 میلیون پوند است. این محاسبه شامل انواع دیگر عضویت نیست – استفاده از ermine برای دوستان رسانه ای و مشاوران ویژه. گاهی اوقات دریافت کنندگان تخصص ارزشمندی را به مجلس بالا می آورند ، اما اگر چنین باشد ، به احتمال زیاد یک تصادف است ، همانطور که دلیل ارتقاvation آنها است.

اربابان قانونگذار شایسته ای دارند. برخی از آنها اهداکنندگان سابق حزب هستند. این ذاتاً یک فعالیت بی احترامی نیست. اما آنها در استخر یکسانی مانند همه متوسطی های ساحلی ، اشراف نامطلوب و بیکارهای سریالی شنا می کنند که به جز خجالت ، هیچ چیزی در زندگی عمومی انگلیس نقش ندارند. بیش از 800 همسال وجود دارد. لردها توافق کردند که حد مجاز باید 600 باشد ، و شرایط ثابت 15 ساله را معرفی کنند. هنوز چیزی از این طرح حاصل نشده است. دولتها همیشه باید کارهای فوری تری انجام دهند. اصلاح قانون اساسی برای بسیاری از رای دهندگان در اولویت نیست. نخست وزیران تمایلی به کنار گذاشتن اهرم های حمایت ندارند. پوسیدگی ، درمان نشده ، گسترش می یابد.

یک مسئله عمیق تر در آرامش در یک فرهنگ سیاسی نهفته است که بیش از تلاش برای حفظ روشهای خوب دموکراتیک ، نیاز به سخنان بیشتری دارد ، که دوره باستان خود را به عنوان یک دموکراتیک نشان می دهد. شرم آور است که صندلی های مجلس قانونگذار مانند گچ فروشی می شوند ، اما شرم آور نیست. باید غیر قابل تحمل باشد ، اما به وضوح قابل تحمل است. این باید پایدار نباشد ، اما برای آن اتفاق می افتد ، سیاستمداران باید از حمایت از آن خودداری کنند. شاید دولت آینده این قدم را بردارد. حال در سنت تلخ عمیق است و نمی تواند انتظار پیشرفت داشته باشد.