[ad_1]
شما در یک دوره طلایی با سواد علمی زندگی می کنیم ، جایی که موضوعات وزنی مانند مکانیک کوانتوم ، ژنتیک و تئوری سلول معمولاً برای مخاطبان انبوه قابل درک می شوند. با این حال ، حتی با استعدادترین دانشمندان نیز مجبور نیستند که کار خود را با دانش عمیق هنر ادغام کنند.
یکی از این نادرات ، کارلو راولی فیزیکدان نظری ایتالیایی است که به عنوان نوعی بازگشت فکری به دوران باستان ، علوم و علوم انسانی را به عنوان زمینه های اضافی دانش می داند و مفسر ظریف هر دو است. مشهورترین اثر او هفت درس کوتاه فیزیک، که به ویژه در ایتالیا پرفروش بود ، جایی که او همچنین به دلیل مقالات متقن در روزنامه هایی مانند شغل Della Sera.
وی درباره موضوعات مختلفی از جمله فلسفه کلاسیک ، اهمیت علم ، نقش دین ، ماهیت سیاهچاله ها و کشف سیاسی-اجتماعی قرائت هیتلر می نویسد. مین کامف (فاشیسم از ترس رشد می کند ، نه از زور). کتاب جدید وی مجموعه ای از مقالات روزنامه است ، مجموعه ای از مقاله های خوش ساخت بر اساس عمق چشمگیر یادگیری فرهنگی و علمی.
به عنوان مثال ، درک دانته از شکل فضا به طور جالب توجهی مورد مطالعه قرار گرفته است ، که همانطور که روولی می گوید ، شهود درخشان اینشتین از “جهان” را با شش قرن پیش بینی کرد. و یک مراقبه نسبتاً متحرک در مورد ماهیت آگاهی از اختاپوس ، که می تواند حتی فداکارترین ماسه خوار را قبل از سفارش دادن ظرف تهیه شده از دوستان اختاپوس تکان دهنده ما دچار تردید کند.
روولی می پرسد که چطور باید یک هشت پا با مغزی که در سراسر بدن پخش شده و با بازوهایی است که می توانند خود فکر کنند باشد. و او تعجب می کند: اگر تکامل بتواند به چنین شکل کاملاً متفاوتی از هوش در این سیاره کوچک منجر شود ، پس چه موجودات پیچیده تری می توانند در سایر نقاط جهان ساکن شوند؟ اگر هیچ چیز دیگری نیست ، مواجهه با نوعی زندگی با چنین سیستم حسی و سیستم پردازش اطلاعات متفاوت ، باید کمک کند تا “چه چیزهایی ضروری است و چه چیزی علاوه بر آنچه ما آگاهی می نامیم”.
قالب مقاله سفر سرگرم کننده و روشنگری را در زمینه رشته های مختلف ایجاد می کند که به لطف صدای معتبر و شفافیت اندیشه راوللی ، هرگز تصادفی و گسسته به نظر نمی رسد.
بخشهایی که شامل آن است ، دیدگاه راولی به عنوان یک اومانیست چپ چپ لیبرال اروپایی است. این یک حساسیت سیاسی جذاب است ، خصوصاً در این روزهای عجیب و غریب ، و بنیان اخلاقی مطلوبی را برای بیشتر آثار ایجاد می کند. اما گاهی اوقات این مسئله به بیانی فصیح یا حتی ساده تبدیل می شود ، خصوصاً وقتی نویسنده اعتقادات خود را قانع می کند: همکاری بهتر از تعارض است ، نابرابری اجتماعی بد است و باید از جنگ اجتناب شود.
برخلاف ارزیابی تقریباً اتفاقی وی از ایده ها ، این نوار ایده آلیسم پیش ساخته از نظر سیاسی ساده انگارانه به نظر می رسد. این روند در مقاله ای در مورد یافته های باستان شناسی چهار ساله در ناتاروکو ، کنیا مشهود است ، جایی که بقایای 27 نفری که در قتل عام ده هزاره پیش کشته شدند ، پیدا شد.
نظریه عمومی انسان شناسی این است که خشونت در ذات انسان نیست ، بلکه از انقلاب کشاورزی رشد می کند. اما از آنجا که کشف ناتاروکا مقدم بر کشاورزی در منطقه است ، نشان می دهد جنگ عمیق تر از آن است که بتوانیم به تفکر انسان شناسی کنونی باور داشته باشیم.
آیا همانطور که روولی می گوید ، آیا این بدان معناست که ما بیشتر شبیه خویشاوندان نزدیک خود و جنگجویان پرکار ، شامپانزه ها ، یا سایر اقوام و دوستداران بی نظم بونوبو هستیم؟ او می گوید ، خوب ، ناتاروک هنوز هم می تواند ثابت کند که خشونت ظهور اخیر تاریخ بشر است ، که نه به دلیل کشاورزی بلکه به دلیل شیوه زندگی کمتر کوچ نشین که در آن حفاظت از زمین اهمیت بیشتری پیدا کرده است.
وی می نویسد: “انزجار از جنگ كه بسیاری از ما احساس می كنیم می تواند ریشه در ساختار ذهنی غریزی گونه های ما داشته باشد.”
شاید ، در حقیقت ، اما این احتمال نیز وجود دارد که جنگ نقشی بحث برانگیز در گسترش خارق العاده بشریت داشته باشد. این تقریباً از هر لحاظ یک فکر تقریباً ناخوشایند است ، اما حقیقت این است که در تاریخ مکان های زیادی وجود دارد که مهربانی نسبت به پیشرفت اهمیت کمتری داشته است.
• در دنیا مکان هایی وجود دارد که قوانین کمتر از مهربانی اهمیت دارند کارل روولی منتشر شده توسط پنگوئن (20 پوند). برای سفارش یک نسخه ، به Guardianbookshop.com مراجعه کنید. ممکن است هزینه حمل و نقل اعمال شود
[ad_2]