مسمومیت در نمایش Millwall فراتر از باشگاه و فوتبال است شان اینگل | فوتبال

شسلام ، با بیان ماریو بالوتلی ، آیا همیشه آنها هستند؟ Millwall. همیشه Millwall. علی رغم تلاش بسیاری از افراد خوب برای نرم کردن ویژگی های باشگاه ، برای داشتن نگاهی دوستانه به آنها ، همیشه عنصری از مشت وجود دارد که آنها را به سمت پایین می کشد. “این دو بار برای باشگاهی با طولانی ترین لیست رپ در فوتبال بود.

آیا می دانید “برلاگ” به دلیل ناآرامی هواداران پس از افتتاحیه در آگوست 1920 چقدر طول کشید؟ کمتر از دو ماه پس از پرتاب موشک هواداران به جان دروازه بان دروازه بان نیوپورت ، و در صورت صعود به داخل مشت ، حداکثر مشت را زد. استادیوم Millwall در سال های 1934 ، 1947 ، 1950 ، 1978 و 1994 دوباره تعطیل شد. آنها احتمالاً اندکی ترک کرده اند.

انداختن بتن به روی خط. حمله به قضات. لوتون زمین را در جاده کنیلورث پاره می کند. پس از اغتشاشات در مرحله پلی آف در بیرمنگام ، حداکثر 50 افسر پلیس زخمی شدند. لیست جرایم و جرایم بسیار طولانی است به طوری که آخرین رسوایی آنها – انفجار هنگامی که بازیکنان برای حمایت از مبارزه با بی عدالتی نژادی قبل از بازی روز شنبه مقابل دربی به زانو در می آیند – با توجه به معیارهای تاریخی خود ، اتهامی نسبتاً آسان به نظر می رسد.

با این حال ، کنش و واکنش بعدی چیزهای زیادی را می گوید. نه فقط در مورد طرفداران میل وال ، بلکه در مورد انگلیس و سیاستمدارانی که ما را هدایت می کنند. به یاد داشته باشید ، هواداران Millwall طی 9 ماه است که به ورزشگاه نرفته اند. این باشگاه در سایت پلی آف شلیک کرده است. شنبه قرار بود یک موقعیت شادی آور باشد. با این حال ، غریزه اولیه برخی از 2000 جمعیت در خانه – همه دارندگان بلیط فصلی ، هاردکور – یک انفجار بود.

بعضي از طرفداران بعدا گفتند كه اقدامات آنها نژادپرستانه نيست ، بلكه صرفاً نسبت به سياست هاي جنبش زندگي سياه ابراز تحقير مي كنند. مالون رومئو ، مدافع Millwall ، این مورد را بررسی کرد. وی آن را صدا زد: “نفرت پراکنی”.

رومئو ، بازیکن سیاه پوست لندنی به نمایندگی از آنتیگوا و باربودا ، گفت: “آنچه آنها انجام داده اند ، فریاد و محکومیت یک حرکت مسالمت آمیز است که برای استرس ، مبارزه و جلوگیری از هرگونه رفتار تبعیض آمیز و نژادپرستی انجام شده است.” “این همه است – این کل ژست است. اما یک مسئله در جامعه وجود دارد – و این مسئله است – نژادپرستی. “

بحث کردن دشوار است ، هرچند که قطعاً چنین خواهد شد. اما حقیقت را باید بگویم ، این یک لجن سمی است که فراتر از Millwall و فراتر از فوتبال است. و گرچه اوضاع مانند دهه 70 و 80 بد پیش نمی رود ، اما اینکه این دوباره بازی ملی ما را مسموم می کند ، نگران کننده است.

طی دو سال گذشته ، یک هوادار تاتنهام در هنگام دربی در شمال لندن از پرتاب موز به سوی پیر امریک ابومنگ منع شده است ، در حالی که یک هوادار چلسی به دلیل “توهین با انگیزه نژادی” به رحیم استرلینگ مادام العمر ممنوع شده است. شهر منچستر. پس از ویدئویی که در اینترنت از هواداران در حال آواز خواندن “من ترجیح می دهم Paky باشم تا بیهوده” در اینترنت پخش شد ، خود Millwall متهم شد.

و فراموش نکنید که طرفداران انگلیس آهنگ های توهین آمیز می خوانند و از تامی رابینسون در فینال لیگ ملت ها در پرتغال سال گذشته استقبال می کنند. این فقط حوادث پر سر و صدا نیست. در ماه سپتامبر ، “Kick It Out” از افزایش “تکان دهنده” گزارش های سو abuse استفاده نژادپرستانه در فوتبال حرفه ای هشدار داد – 282 گزارش نژادپرستی در انگلیس طی 2019-2020 در مقایسه با 184 فصل قبل ، با وجود صدها مسابقه برگزار شده درهای بسته یا به دلیل همه گیری لغو شده است.

سال گذشته ، دانشگاهیان استفان لارنس و کریستین دیویس پس از دانستن اینکه چرا مبارزات ضد نژادپرستی منجر به افزایش قابل توجه تعداد سیاه پوستان ، آسیایی ها و اقلیت دوستداران در تراس ها نشد ، به نتیجه ای هوشیارانه رسیدند. آنها در مقاله خود در مجله International Policy of Sports Policy and Politics ، خاطرنشان کردند که “با وجود اقدامات سازمانهایی مانند Kick It Out” “طرفداران BAME همچنان همان ترسهای مربوط به فوتبال دهه ها پیش را گزارش می کنند”.

هواداران BAME که با آنها صحبت کردند تمایلی ندارند “وقتی مردم موز می اندازند یا چیزهای تبعیض آمیز را فریاد می زنند از نظر عاطفی تحت فشار قرار بگیرند” ، از قرار گرفتن در معرض فرزندان خود می ترسند و معتقدند که “در مسابقات فوتبال خشونت یا نژادپرستی به خطر می اندازند”. شنبه نسبت به آنها چه حسی دارد؟

برای بسیاری از ما ، واضح است که رای به Brexit در سال 2016 این تصور را ایجاد کرد که اکنون می توانند انواع نظرات ناخوشایند را بدون ترس از شرم و عواقب از بین ببرند. و ، واقعاً ، آیا جای تعجب است كه جورج جاستیس ، دبیر محیط زیست ، از محكوم كردن رفتار طرفداران Millwall امتناع ورزید؟

وی گفت ، “مسئله تبعیض نژادی و نژادی موضوعی است که همه ما بسیار جدی می گیریم.” “نظر شخصی من این است که Black Lives Matter یک جنبش سیاسی است که با آنچه بیشتر ما که طرفدار برابری نژادی هستیم اعتقاد دارد. هر کس می تواند انتخاب کند که چگونه این را منعکس می کند. “

این به طرز خطرناکی نزدیک به نمایش نظرات دونالد ترامپ در مورد “افراد بسیار خوب هر دو طرف” پس از شارلوتزویل است. این نیز با واکنش مارگارت تاچر پس از شورش طرفداران Millwall در جاده Kenilworth بسیار متفاوت است. وی گفت: “همه ما از دیدن لوتون در برابر Millwall بسیار متعجب شدیم.” “آنچه ما در تلاش هستیم انجام دهیم ایجاد یک سری اقدامات است که در درجه اول قلدرها را شناسایی می کند ، آنها را متوقف می کند و به تدریج این آفت وحشتناک فوتبال را کاهش می دهد.”

درست است ، تاچر دوست فوتبال نبود. اما حداقل می توانست ببیند که او در دید ساده به او خیره شده است. که احتمالاً بیش از کاری است که یوستیکا می تواند انجام دهد.