[ad_1]
از معاون دانشگاه کمبریج خواسته می شود تا با توجه به رای گیری که اجازه “تحمل” نظرات مختلف را می دهد ، از پروفسور جنجالی کانادایی جردن پیترسون بار دیگر دعوت به بورس تحصیلی کند.
پیشنهاد حضور در بورس تحصیلی برای یک “استاد علیه صحت سیاسی” خود خوانده سال گذشته پس از اعتراض معلمان و دانش آموزان لغو شد.
سیاست های دانشگاه اکنون بر “تحمل” نسبت به دیدگاه های مختلف به جای “احترام” برای آنها تأکید دارد. و اصلاحیه دیگری که شامل “بسترهای نرم افزاری” است ، تأکید می کند که کسانی که برای سخنرانی در دانشگاه دعوت می شوند “تا زمانی که در چارچوب قانون باقی بمانند” نمی توانند در این مورد متوقف شوند.
روزنامه نگار توبی یانگ اظهار داشت که به عنوان مدیر اتحادیه آزادی بیان به معاون رئیس کمبریج پروفسور می نویسد. استفان توپو با درخواست برای دعوت از پیترسون پس از پذیرش رای Top در این هفته به عنوان “تأیید قاطع آزادی بیان در دانشگاه ما”.
ده عضو اتحادیه آزادی بیان جوان گفتند که آنها از جمله دانشمندان در هیئت حاکمه دانشگاه رجنت هاوس بودند که با اکثریت قاطع (9/86 درصد) به تغییر سیاست پیشنهادی آزادی بیان رای دادند.
در ابتدا ، این سیاست ایجاب می کرد که کارکنان دانشگاه کمبریج ، دانشجویان و بازدیدکنندگان از نظرات مختلف “احترام” بگذارند. این در طی رای گیری توسط هیئت حاکمه دانشگاه تا حد زیادی رد شد.
اگرچه برخی خاطرنشان می کنند که این یک پیروزی برای یک طرف در “جنگهای فرهنگی” است که حول آزادی بیان و هویت ادامه دارد ، بعلت منحصر به فرد بودن نسبت به اختیارات قانونگذاری دانشگاه کمبریج و دانشگاه آکسفورد ، بعید به نظر می رسد که این مشکل در سایر پردیس ها منعکس شود. در سایر پردیس ها ، سیاست عمدتا از بالا به پایین است.
اما عارف احمد ، یک خواننده فلسفه در کمبریج که رهبری این حرکت را برعهده داشت ، گفت که او معتقد است اکنون احتمال اینکه افراد سعی کنند “ناخوانده” دیگر را مجبور کنند کمتر است.
وی گفت: امیدوارم این امر باعث ترغیب مردم به دعوت دیگران به رویدادهایی شود كه احتمالاً قبلاً نگران آنها بوده اند.
وی به پرونده سلینا تاد ، استاد دانشگاه آکسفورد اشاره کرد که دعوت وی برای اجرای در جشنواره بین المللی زنان آکسفورد لغو شد. تاد گفت که برگزارکنندگان این رویداد به او گفتند که این تصمیم به دلیل فشار از جانب فعالان ترانس است.
احمد گفت: “این نمونه ای از نوع اطلاعات غلطی است که اکنون امکان وقوع ندارد و من امیدوارم که تصمیم گیری در مورد دعوت از سخنرانان جنجالی نیز برای جامعه راحت تر باشد.”
وی از اظهارنظر درمورد موضوع پیرامون پیترسون خودداری کرد ، اما گفت: “به طور کلی ، من معتقدم که نشان دادن نقصی مانند مذهب یا رد تغییرات آب و هوایی نباید دلیل بر دعوت ناپذیری باشد.”
دیگران در کمبریج همچنان اظهار نظر دیگری می کنند. پریماموادا گوپال ، استاد مطالعات پسااستعماری ، گفت: “تصمیم دولت برای سرکوب اعتراض (تحت عنوان آزادی بیان) توسط تعداد زیادی از سنت گرایان (بیشتر مردان) با شور و شوق تبلیغ می شود.”
تد Tregear ، محقق دانشگاه کمبریج که پیش از این دبیر یک شاخه اتحادیه دانشگاهی بود ، گفت که این سیاست به دلیل فشارهای وزارت آموزش و پرورش و مدیریت دانشجویی بوجود آمده است.
اگرچه وی از سیاست اصلی حمایت نمی کرد ، اما او معتقد بود که عبارت جدید “این وضعیت را” بدتر کرد “و توسط برخی افراد برای” بازسازی وحشت اخلاقی در مورد آزادی بیان “به کار رفته است.
وی با اشاره به مثالی فرضی از چگونگی بستن دست برگزار کنندگان کنفرانس در مواردی که شرکت کننده دعوت شده قصد داشت از آن به عنوان تمرینی برای تظاهرات استفاده کند ، افزود: “من به ویژه نگرانم که یک بار شخص دیگری را دعوت کنید ، نمی توانید تصمیم بگیرید که دعوت نکنید.” مواضع نژادپرستان شبه علمی که به راحتی تخریب می شوند.
سخنگوی دانشگاه و کالج کالج (UCU) ، که بیش از 120،000 محقق و کارمند پشتیبانی را نمایندگی می کند ، گفت: “آزادی علمی و آزادی بیان در قانون کاملاً مهم در هر جامعه متمدن است.
“مهم است که دانشگاههای ما در برابر هرگونه تلاش برای محدود کردن آزادی به چالش کشیدن نظرات و بررسی مسائل حساس ، از جمله با اعتراض ، مقاومت کنند.”
[ad_2]