[ad_1]
من هستماگر حتی شک نداشتید که چیزی باریمیایی ، جذاب یا بوکوفسکی در بار در لاس وگاس وجود دارد … پس این فیلم با شما همراه خواهد شد. این یک تخیل مستند-واقع گرایانه درباره مکانی غم انگیز به نام The Roaring 20s در لاس وگاس است که برای همیشه بسته می شود. (فیلم ها در واقع در محلی به نام “20s Roaring” در نیواورلئان فیلمبرداری شده اند ، جایی که هنوز برای تجارت باز است ، اما شاید این نوار چیزی در ویرانه و مالیخولیا داشته باشد که باعث می شود هر زمان بسته شدن آخرین زمان را داشته باشد زمان بسته شدن). سازندگان فیلم مگس ها را با یک بازیگر حرفه ای که یک سفر طولانی روز در شب و روز بعد را بداهه ساخته بود ، نوشیدنی واقعی درست کردند و به طور واضح اسید واقعی دادند. در واقع آنچنان که انتظار داشتند چشمگیر نیست. این فقط منجر به نبرد ستیزه جویانه می شود.
نتیجه آن گاه دلخراش و گاه خنده دار است. یک پسر خالی از سکنه اظهار داشت: “من افتخار می کنم که فقط بعد از بازنده شدن الکلی شدم.” وی همچنین در مورد داستان قبلی خود توضیحاتی را ارائه می دهد: “یك روز صبح من بیش از حد خوابیدم و ته تولید آن افتاد.” در همین حال ، مشروبات الکلی و لاف زدن و جنجال های گیج کننده بی معنی تا زمان پخش موسیقی متن “قمار” مایکل جکسون ، پاتسی کلاین و کنی راجرز ادامه دارد. زنی مست با نام مستعار پام که پشت میله نشسته است ، وحشت خود را با وحشت بالا می برد و با افتخار اعلام می کند: «ببین! بچه های شصت ساله! مرد كنار او با ابراز ناراحتي اظهار داشت كه آنها “بلندتر از آجيل بعضي از آقايان هستند” ، كه او جواب مي دهد ، “يك روز من يك مرد را طلاق دادم زيرا مهره او از يك عضو كمتر آويزان بود.” اگر فقط TS Eliot مي توانست زور بگويد “خانمهای دوست داشتنی” آنها در صحرا “چیزی نیمه طنین” می گویند.
این یک قطعه جذاب از “آمریکایی ها” است که من را به یاد فیلم های دهه 70 مانند “شهر چاق” ساخته جان هوستون می اندازد. من نیمی از آنها انتظار داشتم که استیسی کیچ جوان و جف بریجز مقداری ویسکی بپزند.
• دماغ خونی ، جیب های خالی در 24 دسامبر در سینمای خانگی “کرزن” و سپس از 1 ژانویه در سینماها بیرون می رود.
[ad_2]