[ad_1]
آدر این زمان از سال ما باید برای شخصیت های پانتو متاسف باشیم. هر کریسمس ، هنگامی که می توانستند در صحنه های ما گشت بزنند ، از زمان تاریکی تاریک بر زمین تأسیس می شد. اکنون آنها به سختی در رختکن خود محبوس شده اند و نه به اندازه تبریک و یا صدای خش خش برای خوردن آنها.
به لطف جادوی Zoom می توانیم دریابیم که چگونه برخی از آنها خود را در تئاتر پرت گرفتار کرده اند. هلن لوگان به عنوان فساد وجود دارد ، هر شروری که آمادگی دارد با آینه ها ، سیب های مسموم و چراغ های جادویی خود خراب شود. وقتی داخل فروشگاه لوازم زیر صحنه قرار گرفت ، مخاطب را درگیر خود می کند تا بتوانیم منفجر شویم.
ما آن را با لذت انجام می دهیم.
سپس کریستینا گوردون نقش یک قهرمان تازه را بازی می کند ، یک ماجراجوی عصبی که چادر خود را ترک می کند تا با درختان کریسمس پا به جنگل بگذارد. او پانتومتری را طراحی می کند که برای ایجاد لرزش ایجاد شده توسط مخاطب خنده طراحی شده است. با تمام احتیاط خود ، او در نقش داگ وقف ، که در نسخه “شب دوازدهم” برای مرد فقیر به دنبال یک برادر دوقلو است ، نمونه جسورانه ای برای خوان سامر ارائه می دهد.
و اجازه ندهید که باری هانتر را در نقش هایدی هال ، بانوی زرق و برق دار با ردای تنگ و زرد فراموش کنیم. وی با یادآوری حرفه خود به عنوان یک خیاط خیاطی ، به ساینده ها اجازه می دهد تا دور شوند و نوستالژی حساس پانتو را آشکار کنند.
هانتر ، نویسنده و کارگردان ، نمایش عظیمی را ترتیب داده است. به صورت زنده صحبت می شود ، آن را از یک پذیرایی با چشم آوا هیکی به عنوان “راهنمای پرانرژی ما” به مجموعه ای از مونولوگ های پشت صحنه و – یک کشف عالی! – روی صحنه خود. این ماهی از نظر ماهیگیری ، ارتباط و قلب غنی است ، نیازی به گفتن نیست مهارت فنی.
[ad_2]